1.Berberis Thunbergii"Carlo", Berberys Thunberga "Carlo"
Niski krzew o szerokim pokroju i gęsto ulistnionych pędach. Karłowa odmiana. Liście duże zaokrąglone o ciemnym kolorze z zieloną obwódką. Roślina odporna na niskie temperatury i zanieczyszczenie środowiska. Bardzo dobrze znosi przycinanie i formowanie.
Kolor listków ciemno czerwony z zielonym obrzeżem. Autor - Szkółka Kopanina.
2. Berberis Thunbergii "Dariusz", Berberys Thunberga "Dariusz". Pokrój kolumnowy, wzrost silny, pędy dość sztywne, liście duże bordowe. Polska odmiana wyhodowana przez Dariusza Kapiasa. Szkółkarz z Radostowic koło Pszczyny.
Drzewo dorastające do 15 m wysokości i osiągające średnicę 10 m. Korona regularna, kulista, osadzona na krótkim pniu. Pędy nagie, gładkie, nawet kilkuletnie zielone. Starsze z korą szarobrązową. Odmiana wolno rosnąca.
Liście pierzaste, długości do 25 cm, złożone z 7-17 par listków. Listki jajowate, czasami wąskoeliptyczne, długości do 5 cm, ciemnozielone, ale na młodych przyrostach intensywnie biało pstre. Pstrość znacznie zróżnicowana, bardziej wyraźna na młodych, szczególnie przycinanych pędach. Na pędach starszych i umieszczonych wewnątrz korony plamki nieliczne lub ich brak, liście na pędach letniego przyrostu zielone. Blaszka z wierzchu błyszcząca, od spodu delikatnie, szaro owłosiona. Wiosną późno się rozwija, a jesienią gubi liście dopiero w końcu października.
Dotychczas odmiana nie kwitła. W młodości wrażliwa na mrozy (strefa 6a-6b), starsze egzemplarze raczej odporne.
Najlepiej rośnie na glebach żyznych, wapiennych i ciepłych. Odporna na suszę i zasolenie oraz na zanieczyszczenie powietrza. Stanowisko słoneczne, osłonięte od zimnych wiatrów. Najlepiej wybrać dla niego odpowiednie miejsce w ogrodzie, bo starsze egzemplarze źle znoszą przesadzanie (palowy system korzeniowy). Jest odporna na suszę, zasolenie i zanieczyszczenia powietrza. Późno kończy wegetację jesienią (XI), dlatego też wiosną późno wypuszcza listki. Młode egzemplarze należy profilaktycznie okrywać na zimę, starsze nie przemarzają.
Odmiana o znaczeniu amatorskim polecana do nasadzeń w dużych ogrodach przydomowych. Najlepiej sadzić pojedynczo na trawnikach. Dla uzyskanie ładniejszego efektu pstrych liści konieczne jest częste przycinanie. Wszystkie fragmenty rośliny są trujące.
Odkrywca, hodowca (selekcjoner): znaleziona w arboretum w Sycowie. Odmiana obecnie posiadająca licencję; powstała jako siewka, a nazwana została na cześć znanego dendrologa Prof. dr hab. Jerzego Hrynkiewicza-Sudnika.To unikatowe, egzotyczne drzewo w Polsce spotykane jest jedynie w parkach i ogrodach botanicznych.Okaz mateczny w arboretum w Sycowie ma około 5 m wysokości.
Ze wszystkich dostępnych odmian sophory w Polsce, właśnie 'Hrynkiewicz' wykazuje największą mrozoodporność.
Ważną cechą tej odmiany jest to, że nie wyradza się, tzn. liście nie tracą swojego nakrapiania.
Warto wiedzieć, że... podczas upalnego, suchego lata - białe kolory na liściach mogą okresowo nawet zaniknąć; roślina w ten naturalny sposób broni się przed poparzeniem, ale w chłodne, deszczowe dni - białe wybarwienia są najintensywniejsze.
4. Róża "Swarzewo"
Jest to samorzutny mieszaniec rosa multiflora. Kwiaty małe ciemno różowe. Kwitnie obficie w maju, nie powtarza kwitnienia.Krzew jest pnączem o pędach dorastających do 3-4m długości. Dojrzałe, dorosłe egzemplarze rosną w Arboretum Kórnickim. Została znaleziona przez profesora Zielińskiego z Kórnika w Swarzewie, małej miejscowości Swarzewo na północy Polski koło Pucka przy krzyżu przydrożnym.
5. Róża "Jarocin"
Kwiaty różowe o fioletowym odcieniu, ale jesienią kolor staje się bardziej intensywny, prawie purpurowy. Kwiaty średnicy do 8 cm i złożone z około 15 płatków, zebrane w liczne kwiatostany. Róża ‘Jarocin’ wielokrotnie powtarza kwitnienie od czerwca do mrozów. Bez zapachu. Jest odporna na warunki atmosferyczne, nie straszne jej ulewne deszcze (płatki się nie sklejają, ani nie przebarwiają), porywiste wiatry i choroby grzybowe. Krzew – wysokości około 80 cm o pędach w sposób naturalny rozchylających się na boki. Wiąże dużo ładnych pomarańczowo zabarwionych owoców. Szybko dojrzewają i mają dużą łatwość kiełkowania, może więc być doskonałą rośliną mateczną. Hodowca – Stanisław Żyła, rok ? Hodowca nie ujawnił rodziców tej odmiany, ale bacząc po kształcie kwiatów, może mieć coś wspólnego z inną polską odmianą tj. Poznańską.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz